فراتحلیل پژوهش های حوزه ی رابطه سبک های یادگیری با شاخص های پیشرفت تحصیلی

با توجه به حجم زیاد و فزاینده تحقیقات مربوطه (سبک های یادگیری با شاخص های پیشرفت تحصیلی) خلاصه سازی و ترکیب نتایج و وجود ناسازگاری ها و تناقضاتی در نتایج تحقیقات و ضرورت حل آن ها و لزوم انجام فراتحلیلی در این زمینه به شدت احساس شد. هدف از انجام این پژوهش فراتحلیل پژوهش های حوزه ی رابطه سبک های یادگیری با شاخص های پیشرفت تحصیلی است جامعه آماری این پژوهش کلیه پژوهش های دوره های تحصیلات تکمیلی و مقالات تمام متن سال های 1371 تا 1391در داخل کشور است. این پژوهش در قالب تحقیقات همبستگی به ترکیب نتایج مختلف در مورد رابطه سبک های یادگیری با شاخص های پیشرفت تحصیلی پرداخته است. از 121 مطالعه 67 مورد براساس ملاک های ورود و خروج وارد فراتحلیل شد. بدین ترتیب 300 اندازه اثر از این تعداد مطالعات محاسبه شد. باتوجه به اینکه روش نمونه گیری (هدفمند، گلوله برفی، و مطالعه تمامی نمونه های دردسترس بود) تمامی مطالعاتی که از دانشگاهها و مراکز مختلف دانشگاه تربیت دبیر شهیدرجایی، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه خوارزمی تهران، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه تهران، دانشگاه الزهرا، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه تبریز، دانشگاه شیراز، دانشگاه اصفهان، دانشگاه مشهد، دانشگاه شهیدچمران اهواز، دانشگاه ارومیه بانک های اطلاعاتی irandoc، magiran، noormag , sid پژوهشگاه تعلیم و تربیت، سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی و همچنین کتابخانه ملی جمع آوری شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار cma2استفاده شد. از آنجا که رویکرد مورد نظر هانتر واشمیت بود از مدل اثرات تصادفی استفاده شد، همچنین از روش های نمودار قیفی برای تحلیل حساسیت و شاخص های ناهمگنی برای تشخیص متغیرهای تعدیل کننده استفاده شد. نتایج نشان داد مقدار اندازه اثر خلاصه تمام سبک های یادگیری (0/200) بود که البته تحلیل های بعدی نشان داد نتایج در سبک های مختلف یادگیری متفاوت است. سبک های یادگیری این پژوهش شامل سبک های یادگیری کلب، ویتکین، فلدرسلورمان، فلمینگ، هانی و مامفورد و نیمرخ سبک های جکسون می باشد، نتایج نشان داد. بیشترین رابطه در بین مولفه استقلال هیجانی نیمرخ سبک های جکسون (0/550) و کمترین رابطه در بین مولفه متوالی سبک های فلدر سولورمن (0/003-) مشاهده شد. همچنین تحلیل های متغیرهای تعدیل کننده رشته آزمودنی ها دارای تعامل معناداری با سبک ها و پیشرفت تحصیلی بودند. براساس این فراتحلیل می توان نتیجه گرفت نقش سبک ها بر شاخص های پیشرفت تحصیلی طبق اندازه اثر بدست آمده از ترکیب مطالعات در هر دو مدل ثابت و تصادفی معنی دار است، با توجه به جدول تفسیر شدت اندازه اثر این رابطه متوسط است، که شاید به دلیل ناسازگاری مبانی نظری و دسته بندی های متفاوت سبک های یادگیری باشد